تحقیق(اختلالات خلقی)

بخشی از متن:
لینک و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 92 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

1
‏فصل ‏دوم‏: ‏پیشینه پژوهش &
‏
‏اختلالات خلقی‏ - Mood Disorders
‏مقدمه:
‏ خلق بر طبق تعریف عبارت است از احساس هیجانی نافذی که درک و نگرش فرد نسبت به خود، دیگران، و در کل نسبت به محیط را عمیقاً تحت تأثیر قرار می‏‌‏دهد (کاپلان و ‏سادوک،‏ 1385).
‏خلق ممکن است طبیعی، بالا یا پایین باشد. شخص طبیعی طیف وسیعی از خلق‏‌‏ها را تجربه می‏‌‏کند و به همان نسبت مجموعه‏‌‏ای از تجلیات عاطفی نیز دارد. شخص عادی قادر به کنترل اخلاق و عواطف خود است. اختلالات خلقی حالات بالینی هستند که با اختلال خلق، فقدان احساس کنترل بر خلق، و تجربه ذهنی ناراحتی شدید همراه هستند. ( کاپلان و سا‏د‏وک، 1379).
‏ اختلالات خلقی به دلیل این که یکی از خصوصیات اساسی آنها غیر عادی بودن خلق است به این نام مشهور شده‏‌‏اند. امروزه این اصطلاح محدود به اختلالاتی است که به شکل افسردگی یا نشئه ظاهر می‏‌‏شوند (گلدر و همکاران، 1382)
‏کسانی که خلق بالا دارند (مانی‏ا‏)، حالت انبساط خاطر، پرش افکار، کاهش خواب، افزایش احترام به نفس و افکار بزرگ منشانه نشان می‏‌‏دهند. افرادی که خلق پایین دارند (افسردگی)، با کاهش انرژی و علاقه، احساس گناه، اشکال در تمرکز، بی‏‌‏اشتهایی و افکار مرگ و خودکشی مشخص هستند. این اختلالات عملاً همیشه منجر به اختلال در عملکرد شغلی، روابط اجتماعی و بین فردی می‏‌‏گردد (کاپلان و سا‏د‏وک، 1379).
‏تاریخچه:
‏مردم موارد افسردگی را از زمان‏‌‏های بسیار دور ثبت کرده‏‌‏اند، و توصیف‏‌‏هائی از آنچه امروزه اختلالات خلقی می‏‌‏خوانیم، در بسیاری از منابع طبی قدیم وجود دادر. حدود 450 سال قبل از میلاد، بقراط اص‏ط‏لاح مانی و ملانکولی را برای توصیف اختلالات روانی به کار برد (کاپلان و سا‏د‏وک، 1379).
‏حدود پانصد سال پس از بقراط، اوائل قرن دوم بعد از میلاد، آرتائوس کاپادوچیا‏ - Cappadocia
‏ رابطه بین مانی و ملانکولی را کشف کرد (پورافکاری، 1369).
3
‏فصل ‏دوم‏: ‏پیشینه پژوهش &
‏
‏در حدود 100 سال قبل از میلاد، کورنلیوس سلسوس‏ -Celsus
‏ افسردگی را ناشی از صفرای سیاه معرفی نمود. این اصطلاح را پزشکان دیگر از جمله ارسطو (120 تا 180 بعد از میلاد) و جالینوس (129 تا 199 بعد از میلاد) نیز به کار بردند. همین طور الکساندر ترالز‏ - Tralles
‏ در قرن ششم (کاپلان و سالوک، 1379).
‏در قرون وسطی،‏طبابت‏ در ممالک اسلامی رونق داشت و دانشمندان نظیر رازی و ابن‏‌‏سینا و م‏ی‏موند‏ -Maimonides
‏ (پزشک یهودی) ملانکولی را بیماری مشخصی تلقی کردند و هنرمندان آن زمان نیز این بیماری را به تصویر کشاندن مثل ملانکولی اثر آلبرت دور‏ر‏ (بهرامی و نیکیار، 1384).
‏در سال 1854 ژول فالره حالتی را توصیف نمود و آن را جنون ادواری‏ - Foli Criculaire
‏ نامید.چ‏نین بیمارانی م‏تنا‏وباً حالات خلقی مانی و افسردگی را تجربه می‏‌‏کنند. ژول بایارژه جنون دو شکلی‏ -Folie a double forme
‏ را شرح داد که در آن بیمار دچار افسردگی عمیقی می‏‌‏شود که به حالت بهت افتاده و بالاخره از آن بهبود می‏‌‏یابد. در سال 1882، کارل کالبام‏ - Kahlbaum
‏ روانپزشک آلمانی، با استفاده از اصطلاح ‏«‏سایکلوتایمی‏»‏ مانی و افسردگی را مراحل مختلف یک بیماری توصیف نمود. در سال 1899، امیل کرپیلن‏ - Kraepelin
‏، بر اساس معلومات روانپزشکان فرانسوی و آلمانی، مفهوم بیماری ‏م‏نیک‏-‏ دپرسیو را شرح داد (همان منبع).
‏توصیف او از نشانه‏‌‏ها، به طور چشمگیری با اصطلاحات به کار گرفته شده برای توصیف اختلال دو قطبی در DSM IV-TR‏ هماهنگ است و بسیاری از وجه تمایزات تشخیصی او، امروزه تأیید شده (جانسون و لی‏‌‏های، 2004)
‏ طبقه‏‌‏بندی بر اساس سیر بیماری، اختلالات یک قطبی و دوقطبی
‏اختلالات خلقی مشخصاً عود کننده هستند و کرپلین برای به هم پیوند دادن افسردگی ‏و ‏مانیا به عنوان یک اختلال واحد از س‏ی‏ر بیماری راهنمایی گرفت. وی متوجه گردید که سیر بیماری، خواه افسردگی و خواه مانیا، اساساً یکسان است و به همین دلیل آنها را در یک طبقه قرار داده پسیکوز منیک ـ دپوسیو نامید. این نظریه به وسعت مورد قبول بود تا این که در سال 1962 کارل لئونارد

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.