نمونه پروپوزال اثربخشی روش دوسا بر نظریه ذهن در کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا

نمونه پروپوزال اثربخشی روش دوسا بر نظریه ذهن در کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا , خرید , ارزان , پروپوزال , اثربخشی , روش , دوسا , بر , نظریه , ذهن , در , کودکان , مبتلا , به , اتیسم , با , عملکرد , بالا ,

-------

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات<br>دسته بندی : وورد<br>نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )<br>تعداد صفحه : 30 صفحه<br><br> قسمتی از متن Word (..docx) :<br><br>اثربخشی روش دوسا بر نظریه ذهن در کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا مقدمه تاریخ روانشناسی تحولی همواره شاهد پدید آمدن و تکامل مدل ها و نظریه های علمی درباره چگونگی تغییرات رفتاری، شناختی، هیجانی و اجتماعی انسان بوده است. هدف تکاپوی علمی اندیشمندان، توصیف و درک بهتر تحول انسان در طول عمر و کشف فرایندها و ساز وکارهای اساسی آن است. تاکنون نظریه های مختلفی در حیطه روانشناسی تحولی ارائه شده که هر کدام باعث پیشرفت علمی گردیده و تغییرات مهمی در حیطه نظری و عملی تعلیم و تربیت و روانشناسی را در برداشته است ( دامون و لرنر ، 2004؛ به نقل از امین یزدی، 1383). یکی از موضوعات مهم در روابط بین فردی و درون فردی که از جایگاه مهمی در روانشناسی تحولی نگر برخوردار است، شناخت اجتماعی است. شناخت اجتماعی همه مهارت های مورد نیاز کودک برای درک تمایلات، هیجانات و احساسات کودکان و بزرگسالان دیگر را در بر می گیرد (سبولا و ویشارت ، 2008 ). شناخت اجتماعی به توانایی درک افکار و احساسات دیگران اطلاق می شود. این شناخت شامل ادراک احساسات و هیجانات از نحوه سخن گفتن و کلماتی است که دیگران استفاده می کنند و از صورت و نحوه ایستادن و حرکات بدن آنها حاصل می شود. مهارت های شناخت اجتماعی پیچده تر، شامل توانایی برای توجیه و تحلیل کردن حالات ذهنی، همدلی و طنز می شود (یوکرمان و همکاران ، 2010). شناخت اجتماعی 3 سازه دارد که عبارتند از: الف) ادراک شخصی ب) مهارت های پذیرش نقش ج)نظریه ذهن (گرادی و همکاران ، 2002). رویکرد نظریه ذهن آخرین روند پژوهش درباره تحول شناخت اجتماعی کودکان است که در دهه 1980 آغاز شده و در حال حاضر حوزه غالب پژوهش در این زمینه می باشد (فلاول 1998؛ به نقل از مختاری، 1389). تحول شناخت اجتماعی و یا درک بهتر از روانشناسی انسان ها با تحولاتی که در محتوا و سطح سازمان یافتگی نظریه ذهن در کودکان رخ می دهد، مشخص می گردد؛ به عبارت دیگر، شناخت اجتماعی و روابط اجتماعی موفق مستلزم داشتن مکانیسمی خاص برای درک حالات درونی دیگران و پردازش حالات ذهنی آنها است که نظریه ذهن با دارا بودن این توانایی اختصاصی در تحول شناخت اجتماعی نقشی حیاتی دارد (رازا و بلیر ، 2009 ). نظریه ذهن را تحت عناوینی چون ذهن خوانی ، باور9 و ذهنی سازی نیز مطرح کرده اند و آن را پایه و اساس ادراک فرد از دنیای اجتماعی می دانند (اسلوتر و رپاکولی ، 2003). بیشتر رفتارهای روزانه زندگی مستلزم " شناخت" است؛ به این معنا که فرد باید نوعی ارزشیابی شناختی از " موقعیت اجتماعی" داشته باشد و بتواند ارتباط خود با دیگری را در بافت یا زمینه اجتماعی آن، در نظر بگیرد (هریس ، 2008). این نظریه در بردارنده مفهوم توانایی شناخت اداراک انسان هاست؛ به عنوان موجوداتی نیت مند که هر یک به طور جداگانه دارای باورها، تمایلات و اهداف شناختی متفاوتی بوده و پنداشت متفاوت از دنیای بیرون دارند شناخت اجتماعی توانایی کلیدی است که برای موفقیت در تعاملات اجتماعی در زندگی روزمره ضروری است (نیومن، وگلی و زینگ ، 2008). اصطلاح نظریه ذهن اول بار توسط پریماک و وودورف در سال 1978 برای بررسی اینکه شامپانزه ها مهارت های ذهن خوانی دارند یا خیر به کار برده شد (کال و تومازلو ، 2008). نظریه ذهن توانایی اسناد حالت های ذهنی از قبیل باورها، امیال، عواطف و اهداف به خود و دیگران و استفاده از این اطلاعات در پیش بینی و تفسیر رفتارهاست (فرگوسن و آستین ، 2010)، به عبارت دیگر توانایی درک این موضوع که دیگران واجد حالت های ذهنی هستند که می تواند متفاوت با حالت های ذهنی خود فرد یا واقعیت باشد و اینکه انسان به وسیله حالت های ذهنی درونی مانند باورها، امیال یا مقاصد برانگیخته می شود (لاکنرو همکاران ، 2010). نظریه ذهن برای درک اینکه چگونه افراد در یک موقعیت مشابه، با داشتن تجربه مشابه، می توانند حالت های ذهنی متفاوتی داشته باشند، ضروری است (داهلگرن و همکاران ،2010). نقص در نظریه ذهن آسیب بسیاری در برقراری روابط و سایر حیطه های زندگی را منجر می شود که متاسفانه یکی از اساسی ترین نقائص پایه ای در یکی از اختلالات طیف اتیسم با شیوع بالا به نام اتیسم است. این اختلالات گروهی از اختلالات روانی هستند که در آن تخریب در مهارت های تعامل اجتماعی، رشد زبان و طیف ذخایر رفتاری وجود دارد، در این اختلال کودک تخریب بارزی در آمیزش اجتماعی و الگوهای رفتار کلیشه ای تکراری، همراه با تاخیر در رشد زبان نشان می دهد (استراک ، 2008؛ به نقل از کوچ و هاسبروک ، 2013). کودکان اتیستیک نقایصی را در چندین جنبه ارتباطشان با همسالان و مشکلاتی در مشارکت در گفتگوهای دوسویه و ارتباط غیر کلامی در مبادلات اجتماعی و نقص همدلی، فقدان توجه مشترک و همچنین مشکلاتی در درک افکار دیگران و در نتیجه ناتوانی در پیش بینی رفتار دیگران و پاسخگویی بصورت مناسب نشان می دهند. کودکان اتیستیک که مشکلات معناداری در توانایی مجسم کردن و درک افکار دیگران نشان می دهند، با وجود این مشکلات به نظر می رسد هنوز پرسش های فراوانی در این حیطه وجود دارد که می تواند مورد بررسی قرار گیرد مثل اینکه آیا با به کارگیری روش های درمانی، آموزشی و توانبخشی متفاوت برای این کودکان می توان باعث بهبود نظریه ذهن در این افراد شد یا نه؟ در حال حاضر پژوهش های گوناگونی به بررسی آموزش نظریه ذهن بر روی کودکان اتیستیک و سایر گروه های استثنایی پرداخته اند؛ از جمله این پژوهش ها می توان به فیشر و هاپه (2005)؛ اتوود (2005؛ به تقل از نجاتی و همکاران، 1392)؛ نسائیان (1389)؛ هوآفنگ، شولینگ و گوئندلن (2008)؛ بخشی (1390)؛ بیگر و همکاران (2011)، مختاری (1389) و نجاتی و همکاران (1392) اشاره نمود، اکثر این پژوهش ها به این نتیجه رسیده اند که مداخلات در بالا بردن درک کودکان اتیستیک و کم توان ذهنی در نظریه ذهن موفقیت آمیز بوده است، هرچند که در پژوهش هایی نیز اثربخشی تایید نشده؛ اما اکثر پژوهش ها به بررسی اثربخشی روش های آموزشی و کمتر به روش های توانبخشی و از جمله روش های توانبخشی روانی- حرکتی توجه نموده اند و این در حالی است که نقش حرکت بر شناخت از دیر باز مورد توجه روانشناسان حوزه رشد بوده است؛ لذا در پژوهش حاضر اثربخشی روش توانبخشی روانی – حرکتی (دوساهو) بر نظریه ذهن کودکان اتیسم با عملکرد بالا مورد بررسی قرار می گیرد. بیان مساله نظریه ذهن (TOM)، یکی از مولفه های اصلی شناخت اجتماعی است که به طور گسترده به توانایی درک هیجانات، انگیزه ها، افکار و متعاقب آن درک رفتارهای دیگران اشاره دارد (گریشام و همکاران، 2010). نقص در نظریه ذهن که آسیب بسیاری در برقراری روابط و سایر حیطه های زندگی را منجر می شود یکی از اساسی ترین نقائص پایه ای در اختلالات طیف اتیسم است که میزان شیوع این اختلال در دهه گذشته در سراسر جهان افزایش یافته است. در مطالعات همه گیرشناسی انجام شده در سال1960، میزان شیوع اختلالات طیف اتیسم 4 در 10000 گزارش شد که این میزان شیوع با تغییر در معیارهای تشخیصی و آگاهی بیشتر متخصصین و والدین از مشکلات تکاملی، دچار تغییر شده است و روندی رو به افزایش داشته است. اگرچه نظریه نقص در فرآیند شکل گیری نظریه ذهن به عنوان عامل زمینه ای نقائص ارتباطی در بیماران اتیستیک تا حدی مورد پذیرش جریان های علمی موجود می باشد، ولی سبب شناسی این پدیده و چگونگی مشارکت آن در ایجاد علائم بیماری مورد اختلاف است. این اختلاف نظر ها به طور عمده در حوزۀ علوم اعصاب بازتاب می یابد. اما آنچه در اکثر پژوهش ها مطرح است این است که : تاکنون فردی با نقص نظریۀ ذهن یافت نشده است که سازوکارهای عصبی سطح پایین پردازش کننده محر ک های اجتماعی در او سالم باشد. شاید بتوان این چنین نتیجه گرفت که آنچه به طور عمده باعث نقائص نظریه ذهن در افراد اتیستیک می گردد، نقص در دروندادهای لازم اجتماعی است که به واسطه اشکال در سازوکار های عصبی سطح پایین تر ایجاد می شود و نه نقص در یک سازوکار اختصاصی نظریه ذهن و در نهایت اگر این نظریه درست باشد، انتظار می رودکه رویکردهای درمانی که عمدتاً به سمت تصحیح عملکردهای جسمانی سطح پایین جهت گیری شده اند، در عمل کارآیی بیشتری از خود نشان دهند (پلیکانو، میبری، دورکین و مالی ، 2006؛ به نقل از محمدخانی، 1390). از طرفی فرآیندهای فیزیولوژیکی و روانشناختی بدن انسان به حدی به یکدیگر وابسته هستند که یکی را بدون دیگری نمیتوان در نظر گرفت. امروزه درمان های زیادی بر اساس همین اصل (یعنی در نظر گرفتن فعالیت های حرکتی و روانی بعنوان فرایندی کلی که از هم تفکیک ناپذیرند و بر هم موثر) مطرح شده اند که یکی از جدیدترین این روش ها، روش توانبخشی دوساهو است. دوسا- هو یک روش توانبخشی روانشناختی ژاپنی است که ابتدا برای بهبود مشکلات حرکتی کودکان دچار فلج مغزی توسط پروفسور گوساکو ناروسه در دانشگاه کیوشو ژاپن در سال 1966، مطرح شد که بعدا برای کلیه اختلالات روان تنی و ارتقاء سلامت جسمی و روانی انسان ها بکار برده شد. در زبان ژاپنی دوسا به معنای یک فرایند کلی است که شامل فعالیت های روانی– داخلی حرکات بدنی می شود، و هو به معنی روش است. توانایی های حرکتی برای عملکرد موثر و کارآمد فرد در حیطه های یادگیری روانی، حرکتی و شناختی و عاطفی بسیار ضروری هستند (کورتز ، 2008). بطور کلی فرآیند روش دوسا را میتوان به دو بخش تقسیم نمود؛ بخش روان شناختی ( شامل اراده و تلاش) و بخش فیزیولوژیکی (شامل وضعیت بدنی و حرکتی). این فرآیند به عنوان فرآیند اراده، تلاش، حرکت طرح ریزی شده است؛ آنچه که در برنامه توانبخشی روانی مطرح می شود در واقع تعریفی جدید از بدن/ مغز/ حرکت است که خودبه خود باعث می شود چهارچوب تکنیک های درمانی مطرح شده در دیدگاه توانبخشی روانی معرفی گردد. پژوهش های متفاوتی نشان داده اند که روش دوسا از طریق تاثیر بر توجه مشترک، افزایش درک از خود و دیگران در طول آرمیدگی عضلانی، بهبود وضعیت بدنی، حرکت و زندگی عاطفی و ثبات هیجان و تغییر برنامه رفتاری زندگی و بهبود تماس چشمی می تواند برتوانایی های فرد در حیظه شناختی و یا بطور دقیق تر نظریه ذهن کودکان اتیستیک موثر باشد ( کورتز، 2008). در واقع از منظر دیدگاه رشد، کودکان اتیستیک در کنترل فرایندهای جسمی شان از همان دوران کودکی مشکل دارند و تفاوت های عملکردی بین ذهن و بدن را درک نمی کنند، به سختی جسمشان را بعنوان قسمتی از خود می پذیرند و زود دچار شکست در رشد حسی نسبت به تحریکات جسمی می شوند، به همین دلیل از جسمشان می گریزند و یا مانع فرایندهای جسمی شان می شوند تا به این وسیله از احساسات منفی رنج نبرند. همانطور که این مکانیسم های دفاعی زیاد می شوند، آنها بیشتر بدنهایشان را نسبت به خود بیگانه حس می کنند؛ بنابراین، این افراد در ساختن یک هویت و تصویر بدنی از خود که یکی از ساختارهای مهم ذهنی است دچار مشکل هستند و به این ترتیب بدون داشتن تعریف از هویت خود رفتار می کنند؛ واضح است که بیگانگی و غفلت از هویت و تصویر بدنی در کودک اتیستیک منجر به غفلت و بیگانگی او از هویت و درک حالات دیگران شود و این همان چیزی است که موجب نقص در نظریه ذهن این کودکان می شود ( موریساکی، 2005).,   برای مشاهده توضیحات فایل  نمونه پروپوزال اثربخشی روش دوسا بر نظریه ذهن در کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا  اینجا کلیک کنید برای دانلود فایل باکیفیت نمونه پروپوزال اثربخشی روش دوسا بر نظریه ذهن در کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا روی دکمه زیر کلیک نمائید ✔️  دارای پشتیبانی 24 ساعته تلفنی و پیامکی و ایمیلی و تلگرامی ✔️  بهترین کیفیت در بین فروشگاه های فایل ✔️  دانلود سریع و مستقیم ✔️  دارای توضیحات مختصر قبل از خرید در صفحه محصول ✔️ دانلود نمونه پروپوزال اثربخشی روش دوسا بر نظریه ذهن در کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا